مرحله 3: تصفیه فاضلاب شیمیایی
در این مرحله از تصفیه فاضلاب ، از فرآیندهای شیمیایی برای تصفیه فاضلاب استفاده می شود. برای این منظور ، از ترکیبات شیمیایی برای دستیابی به مقادیر استاندارد آب تجویز شده استفاده می شود. تصفیه شیمیایی در تصفیه خانه های فاضلاب شامل خنثی سازی ، گندزدایی ، رسوب فسفات ، حذف نیتروژن ، رسوب زدایی و حذف منگنز است.
خنثی سازی برای تولید مقدار PH تجویز شده استفاده می شود که با افزودن یک اسید به دست می آید ، به عنوان مثال HCL یا یک پایه ، به عنوان مثال شیر آهک.
در طی گندزدایی ، عوامل بیماری زا با افزودن کلر یا دی اکسید کلر از بین می روند. تابش پساب با نور ماورا UV بنفش جایگزین مناسبی برای افزودن مواد شیمیایی است ، اما کمتر استفاده می شود. حذف فسفات: فاضلاب ما اغلب به فسفات های شوینده ها ، کودها ، مواد افزودنی غذایی و مدفوع آلوده می شود. اگر در فاضلاب باقی بمانند منجر به کودهای اضافی در آب و غنی سازی با مواد مغذی می شود که می تواند منجر به رشد گیاه بی فایده (اوتروفیکاسیون) مضر برای اکوسیستم شود.
فسفات ها با یک فرآیند رسوب شیمیایی یا لخته سازی از بین می روند. میزان رسوب فسفات تا حدی با افزودن نمک های آلومینیوم یا آهن در جمع کننده شن و یا در مخزن تصفیه فاضلاب ثانویه ایجاد می شود. گله های فلز فسفات که در طی این شفاف سازی ثانویه تشکیل می شوند ، همراه با لجن فعال شده از فاضلاب خارج می شوند. بسته به نوع عملکرد ، فسفات همچنین می تواند با کمک میکروارگانیسم های موجود در فاضلاب "ماهیگیری" شود. در این مورد ، ما در مورد از بین بردن فسفر بیولوژیکی صحبت می کنیم ، که هنوز هم به ندرت استفاده می شود.
تصفیه آب شیمیایی شامل از بین بردن نیتروژن نیز می باشد: این ماده برای حذف ترکیبات نیتروژن مضر برای آب مانند آمونیاک و آمونیوم از فاضلاب استفاده می شود. ترکیبات نیتروژن اکسیژن حیاتی آب را از بین می برد و حتی می تواند باعث مرگ ماهی هنگام تخلیه در بدن شود. نیتروژن با نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون از بین می رود: در طی نیتریفیکاسیون ، آمونیوم با افزودن باکتریهای بی هوازی و اکسیژن به نیتریت تبدیل می شود - و سپس در مرحله دوم به نیترات تبدیل می شود. دنریفیکاسیون بعدی نیز با افزودن میکروارگانیسم های بی هوازی ایجاد می شود. اینها از طریق فعالیت های آنزیمی ، نیترات را به گاز نیتروژن تجزیه می کنند و سپس به جو باز می گردد.
تاخیر زدایی: برای کاهش محتوای آهن فاضلاب به مقدار تعیین شده ، کاتیونهای آهن (II) با افزودن اکسیژن اکسید می شوند. برای تحریک فرآیند اکسیداسیون ، سود سوزآور نیز باید به فاضلاب اضافه شود.
حذف منگنز: منگنز معمولاً به عنوان هیدروژن کربنات منگنز در فاضلاب وجود دارد. افزودن اکسیژن باعث ایجاد ترکیبات منگنز IV محلول در محلول ضعیف می شود که به راحتی از آب خارج می شوند.